huiskamervoorstelling

Voor mensen met een ernstig meervoudige beperking (EMB) spelen wij vaak onze huiskamervoorstellingen. Het gaat dan om kleinschalige voorstellingen waarbij wij op passende sfeervolle muziek individueel naar de bewoners toespelen. Dit doen wij per huiskamer voor groepjes van ongeveer 10…12 bewoners. Hierbij houden wij zo veel mogelijk rekening met de beperkingen en mogelijkheden van de cliënten. De huiskamer is ook de vertrouwde omgeving waarin de begeleiding vaak ook een belangrijke rol kan spelen.
Wij komen met een kar vol poppen de huiskamer binnen. Onze poppen zijn heel verschillend. Zo zijn er veel dierfiguren zoals een grote en een kleine aap, een nijlpaard, vogels, maar ook baby’s en diverse kleinere poppen. Ook werken we met objecten zoals lekker ruikende bloemen, waaiers voor wind, hebben we vaak wat lekkers bij ons en nog veel meer. Kortom, wij spelen in op de zintuigen horen, zien, voelen, ruiken en proeven en gebruiken dit om de cliënten een leuke beleving te bieden. Uitgaande van de grootte van de groep, raden we veelal een optreden aan van 30 minuten aan. Voor veel cliënten is dit een prima tijdsduur gezien hun spanningsboog.

Kosten
De prijs van een huiskameroptreden ligt per cliënt redelijk in de buurt van een bioscoopbezoek, waarbij u echter moet bedenken dat dit excl. de reiskosten is. Met name voor één optreden ver weg van Tiel voor een kleine groep ciënten kan dit er voor zorgen dat de prijs behoorlijk hoog uitkomt. Wij raden dan ook altijd aan om te kijken of u ons kunt inhuren voor meer dan één huiskamer.  Niet alleen worden dan de reiskosten over alle groepen evenredig verdeeld, maar krijgt u ook korting. Per cliënt kan dat aanzienlijk schelen. Komen we voor 7 groepen op één dag, dan kan dat afhankelijk van de reisafstand per cliënt wel eens de helft zijn ten opzichte van één groep.

Een impressie
De huiskamer loopt vol. Twee rolstoelen worden in de kring geschoven en een aarzelend schuifelende jongeman loopt druk gebarend naar de kar met poppen die ineens in ”zijn’’ huiskamer staat?! Milan raakt grote aap even aan en maakt geluiden, voelt de arm van aap even, draait zich dan om en gaat bij de deur staan kijken. De andere bewoners zitten al in de kring. Eén bewoonster zit achteraf aan een lange tafel. Cora wil niet aangeraakt worden en vindt alles eng, zo vertelt begeleidster Esther. Cora is wel druk met een bol wol. De draden trekt zij consequent stuk. Zo ligt er al een hele berg met kapot getrokken draden wol naast haar. De twee bewoners in de rolstoel lijken te slapen. Bij één rolstoel zitten de ouders van Alexander. Vader links en moeder rechts van de stoel. Ze proberen hem wakker te maken en zowaar. Alexander doet de ogen open en moeder praat tegen hem en pakt zijn hand. Op de bank zitten twee bewoners dicht tegen elkaar aan. Henk en Ed kijken gespannen toe. Ed wappert afwerend met zijn hand en schudt zijn hoofd. Henk zit rustig en wacht af. Ik zet de muziek aan en pak Kroko, de lieve krokodil met de grote ogen. Ik laat Kroko vanaf een afstand naar Cora aan tafel kijken. Cora houdt even op met wol plukken en kijkt gespannen toe, om dan met een afwerend gebaar met haar handen te wapperen om nee, nee te zeggen. Als ik mij met Kroko terugtrek, gaat zij onverdroten door met haar dradenwerk. Zij houdt Kroko wel duidelijk in de gaten. Ik ga naar Alexander en daar aangekomen maken de ouders hem weer wakker. Kijk Alex, kijk wat lief, roept moeder en pakt haar zoons hand om samen Kroko te aaien. Alex kijkt op. Eerst langs alles en iedereen heen totdat hij de ogen van Kroko weet vast te houden. Kroko’s lippen duwen zacht tegen zijn hand. Als Kroko hem dan weer aankijkt en weer aanraakt, ga ik heen en weer en laat zijn bek open en dicht gaan. Zo lijkt het net of hij praat en heel voorzichtig komt er een glimlachje om Alex’ mond – heel even en dan draaien de ogen weer weg. Het moment van aandacht is voorbij. Zag je dat, Wim, hij vindt het leuk! Moeder kijkt haar man aan, haar ogen stralen. Kroko gaat verder naar Ed op de bank. Ed raakt op aandringen van begeleidster Riny Kroko wel even aan, maar trekt zich dan terug terwijl ik naar Henk ga. Henk wil Kroko graag aaien. Hij vindt het geweldig als Kroko in zijn hand duwt en later in zijn nek kriebelt. Henk lacht en pakt Kroko stevig vast en knuffelt hem. Kroko vindt je lief, zeg ik? Mag Kroko even bij je blijven? Henk klemt Kroko tegen zich aan en glimlacht gelukzalig. Heb je een nieuwe vriend, zegt begeleider Nico lachend, en ik dan? Ed kijkt ondertussen gespannen toe. Is hij evenals Cora een afstand-kijker/genieter die het vooral spannend vinden? Ik ga verder. Welke pop of andere beleving zal ik nu pakken, de bellenblaas, de bloem met het lekkere luchtje, kleine aap, goudhamster of toch maar sluierstaartvis? Ik kies voor goudhamster die iedereen (die mag) een stukje ontbijtkoek aanbiedt. Dat gaat goed en Cora vergeet ineens haar angst (en wol) en loopt vliegensvlug naar het bordje met ontbijtkoek terwijl zij bijna omvergelopen wordt door Ed, die nu ineens vergeten is dat hij een beetje bang is. Wat eten al niet vermag en iets lekkers is per slot iets lekkers. Pakken wat je pakken kan en zo is het.